Mężczyźni będą mogli posiadać biologiczne potomstwo. Naukowcy, jak donosi „Newsweek”, pracują nad nową metodą, która umożliwi parze mężczyzn posiadanie biologicznego potomstwa.Zastanawiasz się, od kiedy możesz zostawić dziecko samo w domu? Kiedy jest odpowiednia pora? Sprawdź i przekonaj się sama! fot. Wśród rodziców trwają spory i zdają się nie mieć końca. Trudno powiedzieć wprost, kiedy jest dobry czas, bo to wszystko zależy od dziecka i od rodzica. To ty sama wiesz najlepiej, kiedy jest dobry czas, na jak długo możesz wyjść i czy na dziecko czyhają jakieś zagrożenia. Od kiedy dziecko może zostać samo w domu? Polskie prawo nie reguluje dokładnie i jednoznacznie tego, które dzieci mogą zostać same w domu. Jednak na przykład w art. 106 Kodeksu wykroczeń czytamy, że karalne jest pozostawienie dziecka do lat 7 w okolicznościach, które stwarzają zagrożenie dla jego zdrowia (np. możliwość wzniecenia pożaru). Takie postępowanie może się spotkać z karą grzywny bądź nagany. Zobacz więcej: Dzieci a internet. Jak czasy zdalnego nauczania zmusiły nas do zaostrzenia kontroli? Psychologowie i pedagodzy nie zalecają jednak pozostawiania samego w domu dziecka poniżej 10 roku życia. Uważają, że nawet starsze dzieci powinny być w odpowiedni przygotowywane do samodzielnego pobytu w domu i że nigdy nie jest to dla nich odpowiednim rozwiązaniem. A co na to rodzice? fot. Dziecko samo w domu - jaki wiek najlepszy? Są matki, które wychodzą na kilka minut nawet jak mają jeszcze noworodka lub maleńkie niemowlę. Często zdarza się to, gdy mają psa i muszą go wyprowadzić na "szybkie siku" albo gdy musza wyjść na chwilę do sklepu, który mają pod domem. Zazwyczaj odbywa się to w czasie, gdy dziecko ucina sobie drzemkę. Gdy jednak robi się starsze i może np. spaść z łóżka albo wyjść z kojca, to rodzice rezygnują z tego typu praktyk, bo im starsze dziecko tym większe zagrożenie. Trudno powiedzieć, czy zostawienie tak małego dziecka na 5 minut jest czymś bardzo złym. Większość mam w czasie drzemki dziecka albo idzie pod prysznic albo do łazienki, albo po prostu spać, więc często też nie słyszą od razu jak dziecko się przebudzi. Dziecko samo w domu - jak wytłumaczyć, gdzie idą rodzice? Czyli w okolicach 4-5 roku życia rodzice czasami zostawiają dzieci same w domu, gdy wychodzą na chwilę do pobliskiego sklepu albo do kontenera wyrzucić śmieci. Nie wydaje się to niebezpieczne, ale nierzadko zostawienie kilkulatka samego w domu wiąże się z większym zagrożeniem niż zostawienie nieraczkującego niemowlęcia. Kilkulatek lubi zrobić przegląd możliwości całego mieszkania i nierzadko strach jest zostawić go samego nawet na kilka chwil. Zobacz więcej: Jestem ojcem, ale dziecko mówi do mnie „mamo”. Czy powinno mi to przeszkadzać? Czy dziecko w wieku szkolnym może zostać samo w domu? To najczęściej podawana odpowiedź wśród rodziców. Rodzice najczęściej uważają, że skoro dziecko może już chodzić do szkoły, robi się coraz bardziej odpowiedzialne, to znaczy, że spokojnie może nawet na dwie godziny zostać samo w domu. Pojawia się tu problem, bo różnica między 6-latkiem a 7-latkiem jest ogromna, a i jeden, i drugi wiek to czas, kiedy dziecko zaczynają chodzić do szkoły. fot. Najrozsądniejsze wydaje się więc, jeśli już naprawdę musimy, zostawienie w domu samego dziecka, które ma więcej niż 7 lat. Pamiętajmy jednak, że aby takie dziecko mogło bezpiecznie zostać samo w domu, to musi ono wiedzieć, że nie odkręca się gazu, nie zamyka w łazience na klucz, jeśli nie ma nikogo w domu, nie bawi się zapałkami, nie grzebie w dokumentach rodziców i nie otwiera drzwi NIKOMU, bo rodzice mają klucze. Nie zostawiamy też samego w domu dziecka, które nie zna numerów telefonów rodziców i numerów alarmowych (najlepiej mieć wszystkie wypisane w domu w widocznym miejscu). Pamiętajcie, że nie ma sztywnych reguł co do wychowywania dzieci. Są dzieci, które rozumieją niemalże wszystko w wieku 7 lat, a są takie, które w wieku 12 lat stanowią poważne zagrożenie. Musicie więc bacznie obserwować swoje dziecko i wsłuchać się w jego potrzeby i możliwości.
Kiedy musisz zostać w domu z dzieckiem niepełnosprawnym, które ma mniej niż 18 lat, bo: twój małżonek lub rodzic dziecka, który do tej pory zajmował się dzieckiem, jest chory lub jest w szpitalu, matka z powodu porodu nie może opiekować się dzieckiem. Dziecko niepełnosprawne to dziecko, które ma:
Kiedy można bezpiecznie zostawić malucha w domu? Nie ma jednej odpowiedzi. Decyzja należy do rodzica, bo to on wie, na jakim etapie rozwoju jest jego pociecha. W niektórych przypadkach już siedmioletnie dzieci będą mogły zostać bez opieki, w innych dziesięciolatek będzie miał z tym problem. Najważniejsze, żeby nie robić niczego na siłę i przed wyjściem uzyskać zgodę dziecka - mówi lek. med. Katarzyna Łukowska, pediatra, kierownik medyczny Centrum Medycznego LuxMed przy al. KEN w Warszawie. Według lekarzy, dziecko nie powinno zostawać samo w domu dopóty, dopóki nie będzie samodzielne i gotowe na to. Bywa, że rodzice zostawiają dziecko w domu, a np. za nic w świecie nie posłaliby go do sklepu czy na plac zabaw. - Dom dla dziecka może być tak samo niebezpieczny jak ulica - zauważa Katarzyna Łukowska. Niektóre dzieci szybciej dojrzewają i są gotowe krótko przebywać w mieszkaniu bez obecności rodzica czy opiekuna, inne nie będą chciały być same nawet, gdy ukończą kilkanaście lat. Jednak do dziesiątego roku życia nie powinno się zostawiać pociechy bez opieki. Starsze dzieci, jeśli tylko same wyrażą na to ochotę i według rodzica są na to gotowe, mogą zostać same, ale niezbyt długo. Nie wolno zmuszać dziecka do takiej samodzielności, jeśli z jakichś powodów nie chce zostawać bez opieki. Lepiej podążać za jego potrzebami i zostawić je, jeśli sam chce, a nie tylko dlatego, że rodzic nie może go ze sobą zabrać. Wrócę po bajce - Zanim zostawimy syna czy córkę w domu, musimy ich do tego przygotować. Muszą wiedzieć, gdzie wychodzimy, na jak długo i dlaczego dziecko nie może pójść z nami — radzi dr Łukowska. Czas nieobecności rodzica powinien zostać dokładnie określony, np. „obejrzysz tę bajkę, a jak się skończy, to mama akurat wróci”. Bardzo ważna jest konsekwencja. Jeśli obiecaliśmy, że wrócimy po bajce, to nasza nieobecność nie powinna się przedłużać, tak by dziecko nie zaczęło się bać. Podczas naszej nieobecności rodzić powinien być w stałym kontakcie z dzieckiem. Dobrze by było, gdyby pociecha potrafiła posługiwać się telefonem, by w razie konieczności zadzwonić do rodziców. Warto zapisać numery telefonów do osób, które zawsze odbiorą, np. do dziadków, zaprzyjaźnionych sąsiadów, na pogotowie i policję. — Jeśli jednak nie będzie umiało wybrać numeru, rodzic powinien od czasu do czasu zatelefonować i sprawdzić czy w domu jest wszystko w porządku — dodaje. Zostawiając dziecko po raz pierwszy bez nadzoru, należy wyjść na chwilę za dnia, np. na 10 minut, dokładnie informując dokąd idziemy i jak długo nas nie będzie. Najbliższe osoby należy poinformować, że dziecko jest samo w domu, by w razie konieczności, mogły zajrzeć do niego. Zakaz otwierania obcym Zanim dziecko zacznie zostawać samo, musi znać podstawowe zasady bezpieczeństwa. — Trzeba szczegółowo omówić co mu wolno, a czego nie wolno pod nieobecność rodziców — dodaje lek. med. Katarzyna Łukowska. Dziecko musi np. wiedzieć jak reagować, gdy ktoś zapuka do drzwi lub zadzwoni domofonem. Warto przećwiczyć z nim np. w formie zabawy tego typu sytuacje. Pociecha musi wiedzieć, że rodzice mają klucze i sami otworzą sobie drzwi, a w przypadku, gdy ktoś do nich puka lub namawia, by je otworzyć, dziecku pod żadnym pozorem nie wolno tego zrobić. Najlepiej, by udawało, że nikogo nie ma w domu. Trzeba też dopilnować, by wychodząc zawsze zamykać za sobą drzwi na klucz. Ważne jest też, by samo nie korzystało z kuchenki gazowej oraz miało dobrze zorganizowany czas. Dziecko musi wiedzieć również czy może zapraszać do domu kolegów, gdy rodzice wychodzą. Jeśli się na to nie zgadzamy, trzeba wyjaśnić dlaczego.Przepisy prawa. Zgodnie z istniejącymi przepisami, dziecko, które ukończyło 7 lat, może zostać samo w domu. O której godzinie 13 latek powinien chodzić spać? 1 do 2 lat: od 11 do 14 godzin. 3 do 5 lat: 10 do 13 godzin. Od 6 do 13 lat: od 9 do 11 godzin. 14 do 17 lat: 8 do 10 godzin. Kiedy Jugendamt może zabrać dziecko?Zgodnie z prawem nie można pozostawić bez opieki malucha poniżej 7 roku życia. Musi być z nimi ktoś dorosły lub inne dziecko, które ukończyło co najmniej 10 lat. ilona titova/GettyImagesWielu rodziców czeka na ten dzień, kiedy ich dziecko będzie na tyle samodzielne, aby mogło samo wrócić ze szkoły, pozostać bez opieki w domu lub wyjść na plac zabaw. Jednak trzeba mieć na uwadze dwie ważne kwestie – przepisy prawa i dojrzałość malucha. Co więcej, dziecko trzeba do tak ogromnej zmiany dobrze przygotować. Jak to zrobić?Kiedyś samodzielny powrót dziecka ze szkoły lub w towarzystwie starszego rodzeństwa nie był niczym niezwykłym. To samo dotyczyło samotnego pobytu malucha w domu. Obecnie te kwestie reguluje prawo, ale znaczenie ma też odpowiedzialność treściKiedy dziecko może zostać samo w domu zgodnie z prawem?Psychologowie: nie zostawiaj samego w domu nawet 9-latkaKiedy dziecko może samo wracać ze szkoły?Specjalistka radzi, jak przygotować dziecko na nowe wyzwania Kiedy dziecko może zostać samo w domu zgodnie z prawem?Nad odpowiedzią na to pytanie zastanawiało się wielu rodziców w czasie pandemii, kiedy na uczniów i przedszkolaków nakładano kwarantannę. Opiekunowie, którzy nie mieli możliwości pracy zdalnej, musieli wynająć nianię, wziąć zwolnienie lekarskie lub pozostawić dziecko w domu bez nadzoru. Pomimo że zniesiono obostrzenia, problem w wielu rodzinach dalej w takim razie można wyjść na 10 minut z domu, w którym jest 5-latek? Prawo mówi, że tak małego dziecka nie wolno zostawiać samego. Dozwolone jest to dopiero po ukończeniu przez malucha siódmego roku życia. Z paragrafu 6 art. 82 kodeksu wykroczeń wynika, że:Kto zostawia małoletniego do lat 7 w okolicznościach, w których istnieje prawdopodobieństwo wzniecenia przez niego pożaru, podlega karze grzywny albo karze kolei art. 106 kodeksu brzmi:Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nie zostawiaj samego w domu nawet 9-latkaPsychologowie są zdania, że przepisy prawa i tak są zbyt łagodne. Specjaliści wskazują, że dziecko nie powinno zostawać w domu bez opieki nawet do ukończenia przez nie 9. roku życia. Jednak wszystko zależy od samego małego człowieka – jego wrażliwości, samodzielności i dojrzałości. Jeśli dziecko jest mocno przywiązane do rodzica, płacze, robi się smutne na samą myśl, że ma zostać w domu, lepiej jeszcze również się zastanowić nad czyhającymi niebezpieczeństwami. Rodzic nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego, a dzieci, nawet odpowiedzialne, miewają czasem głupie pomysły. Jeśli zaistniała potrzeba pozostawienia malucha samego w domu, nawet na 10 minut, trzeba go odpowiednio do tego przygotować. Punktem wyjścia jest rozmowa. Porusz wówczas z maluchem następujące kwestie:poinformuj go, że pod żadnym pozorem nie może nikomu obcemu otwierać drzwi, naucz dziecko obsługiwać telefon, aby w razie niebezpieczeństwa zadzwoniło do Ciebie lub na policję, przestrzeż przed wchodzeniem na parapet, otwieraniem okien, korzystaniem z kuchenki i innymi niebezpiecznymi sytuacjami. Wychodząc z domu, powiedz dziecku, kiedy wrócisz i gdzie idziesz. Zadbaj o to, aby czuło się bezpiecznie i aby miało co robić podczas Twojej nieobecności. Kiedy dziecko może samo wracać ze szkoły?To oczywiste, że przedszkolak nie wróci sam do domu. Jednak w przypadku pierwszoklasisty sytuacja wygląda inaczej. Tutaj również przepisy prawa mogą podpowiedzieć, co jest w porządku, a co nie. I chociaż nie ma konkretnych paragrafów regulujących tę kwestię, są takie, które mogą rodziców o ruchu drogowym, a dokładnie art. 43, mówi:Dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi tylko pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat. Nie dotyczy to strefy również wziąć pod uwagę art. 89 kodeksu wykroczeń:Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7, dopuszcza do przebywania małoletniego na drodze publicznej lub na torach pojazdu szynowego, podlega karze grzywny albo karze które skończyło 7 lat może samodzielnie wrócić ze szkoły do domu, jeśli ma ono pisemną zgodę rodzica. Jest to możliwe, o ile porusza się chodnikiem i nie musi przechodzić przez drogę, po której jeżdżą samochody. Dobrym rozwiązaniem jest również odbiór malucha przez starsze rodzeństwo, które nie musi być pełnoletnie. W takim przypadku również potrzebna jest pisemna zgoda wynika z zapisów prawnych, 10-latek może samodzielnie poruszać się autobusem, ale warto zapoznać się z art. 210 kodeksu karnego, którego pierwszy paragraf mówi:Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat drugiego paragrafu tego artykułu wynika jednak, że jeżeli następstwem będzie śmierć małoletniego, grozi za to kara pozbawienia wolności od lat 2 do tego, co mówi prawo, warto sugerować się własnymi odczuciami, bezpieczeństwem dziecka i jego gotowością na taki krok. Warto wziąć pod uwagę dojrzałość dziecka, jego samodzielność oraz odległość szkoły od miejsca zamieszkania, a także to, na ile bezpieczna jest ta trasa. Specjalistka radzi, jak przygotować dziecko na nowe wyzwaniaO opinię na temat samodzielnego powrotu dziecka ze szkoły i pozostania w domu bez opieki poprosiliśmy psycholożkę Katarzynę Półtorak.– Przyjmuje się, że dzieci są gotowe na samodzielną drogę do lub ze szkoły w wieku około 9 lat – wyjaśnia specjalistka. – Znam jednak sporo dzieci, które robiły to wcześniej, a także takie, którym i w późniejszym wieku sprawiało to trudność. Z pobytem samemu w domu jest troszkę inaczej, granica nieznacznie przesuwa się w górę. Ważne jest też to, czy chcemy dziecku zostawić pod opieką młodsze rodzeństwo, na jak długo ma zostać samo itd. Zastanawiając się jednak nad tym, czy nasza pociecha jest gotowa na ten czy inny krok, nie przywiązujmy największej wagi do jej wieku. Zadbajmy za to o kilka spraw. Istotne jest to, czy decyzja o samodzielnym pójściu do szkoły jest dziecka, czy to konieczność np. organizacyjna. Jakie emocje pojawiają się u dziecka w tym temacie? Czy zna dobrze drogę do i ze szkoły. Jak daleko szkoła się znajduje? Czy mamy do dyspozycji szkolny autobus, czy dziecko musi samodzielnie przesiadać się trzy razy? Czy wie, co zrobić, kiedy się zgubi, kiedy droga będzie zablokowana lub gdy ktoś je zaczepi? Zajmując się każdą z tych kwestii, warto mieć świadomość, co my sami o tym wszystkim myślimy. Czy pytając o emocje dziecka, sami nie mam lęków z tym związanych? Jak w trakcie życia dziecka wyglądało budowanie jego sprawczości? Czy dziecko ma do siebie zaufanie, czy czuje się bezpiecznie? Nie stawiałabym żadnych granic wiekowych związanych z tym, na co dziecko jest gotowe, bez przyjrzenia się tym podpowiada również, jak przygotować dziecko do samodzielnego powrotu ze szkoły, aby było to bezpieczne.– Jeśli decyzja została podjęta, porozmawiajmy z dzieckiem o jego emocjach, o tym, co samo sądzi na ten temat. Sprawdźmy, czy ma pytania. Starajmy się nie dokładać dziecku swoich lęków czy obaw. Zapytajmy o to, co może zrobić w razie problemów. Zostawmy mu numer telefonu, na który może zadzwonić w razie kłopotów. Możemy też przećwiczyć różne sytuacje, np. taką, kiedy ktoś je zaczepi w drodze czy na przystanku. Porozmawiajmy o bezpieczeństwie, o informacjach, którymi można się dzielić z nieznajomymi, a które lepiej zostawić dla siebie. Ustalmy, kiedy dziecko ma wrócić do domu, czy zaraz po lekcjach, czy ma zajęcia dodatkowe, a może ma zostać u kolegi, który blisko szkoły mieszka. Jeśli czujemy, że dziecko da sobie radę, to jemu również będzie wtedy łatwiej. Nasze emocje wpływają na naszą pociechę. Pamiętajmy o tym za każdym razem, kiedy pojawiają się w naszym życiu codziennym jakieś nowe wyzwania. Nie bójmy się nowych sytuacji, tylko ćwiczmy odpowiednie zachowania – dotyczy to zarówno rodziców, jak i dzieciKolejne kroki dzieci w „dorosłość” są nieuniknione. Nasze pociechy codziennie ćwiczą to na wielu frontach. Czasami trzeba im w tym pomóc, a czasami same podejmują decyzję, że są na coś gotowe. Jednak każdy rodzic zna najlepiej swoje potomstwo i wie, na ile może mu pozwolić. Na pewno warto kierować się dojrzałością dzieci, ale nie wolno również zapominać o tym, co mówi na ten temat prawo! Dodaj firmę Rzecznik Praw Dziecka Warszawa, ul. Chocimska 6 Autopromocja Pomysł na wspólny czas z dzieckiemMateriały promocyjne partnera
Przepisy nie wskazują jednak konkretnych wytycznych - przyjmuje się, że zamiana fotelika może być stosowana po ukończeniu 4. roku życia. Od 1 stycznia 2022 roku weszła w życie nowelizacja ustawy Prawo o ruchu drogowym, która zwiększa kary za wykroczenia na polskich drogach. Mandaty za niewłaściwe przewożenie dzieci, zostały
Opieka nad dzieckiem przez całą dobę stanowi nie lada wyzwanie dla rodziców. Korzystają oni z pomocy opiekunek lub oddają dzieci do przedszkola. Jednak zdarzają się sytuacje, w których rodzic może nie mieć możliwości skorzystania z takich udogodnień. Co zrobić w sytuacji, w której jesteśmy zmuszeni do pozostawienia dziecka bez opieki? W jakim wieku dziecko może zostać samo w domu? 1. Dziecko samo w domu? 2. Obowiązek nadzoru i opieki a okoliczności niebezpieczne dla dziecka 3. Wystarcza abstrakcyjne niebezpieczeństwo 4. Sytuacje dnia codziennego 5. Odpowiedzialność karna opiekuna 6. Rozsądek rodzica Dziecko samo w domu?Jeszcze niedawno dziecko wracające po szkole do pustego mieszkania nie budziło kontrowersji. W dzisiejszych czasach rodzice boją się jednak zostawiać pociechy w domu bez opieki. Obawiają się bowiem wynikających z tego konsekwencji. Co istotne jednak, w polskim prawie brak jest jednoznacznego przepisu, który stanowiłby wprost o tym, w jakim wieku można zostawić dziecko samo bez opieki w domu. Obowiązek nadzoru i opieki a okoliczności niebezpieczne dla dzieckaZgodnie z art. 106 ustawy Kodeks wykroczeń (dalej jako „kw”), kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany. Przepis ten obejmuje więc swą ochroną wskazane w nim osoby, które same nie są w stanie rozpoznać, a w rezultacie także unikać, sytuacji niebezpiecznych. Zasadniczym przedmiotem ochrony jest tu jednak przestrzeganie obowiązku troszczenia się, opieki oraz nadzoru nad małoletnimi. Wykroczenie to ma charakter formalny. Innymi słowy, do jego dokonania nie jest konieczne wystąpienie jakiegokolwiek abstrakcyjne niebezpieczeństwoOkoliczności niebezpieczne dla zdrowia człowieka rozumieć należy jako okoliczności, w których występuje abstrakcyjne niebezpieczeństwo wystąpienia ujemnych następstw dla zdrowia człowieka. Nie jest zatem konieczne wykazanie, że np. małoletni in concreto znalazł się w sytuacji, w której groziło mu jakiekolwiek bezpośrednie niebezpieczeństwo. Wystarczy bowiem, że okoliczności, w których przebywał pokrzywdzony, z samej swej istoty były niebezpieczne. Sytuacje dnia codziennego Stosowanie art. 106 kw wydaje się wymagać jednak pewnej rozwagi ze strony organów wymiaru sprawiedliwości. Zapewne bowiem każdemu rodzicowi zdarza się np. zagapić, w rezultacie czego dziecko choćby przez chwilę znajduje się w sytuacji potencjalnie niebezpiecznej. Przepis nie zawiera przy tym analogicznej do zawartej w art. 160 § 4 ustawy Kodeks karny (dotyczącego narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu) klauzuli niepodlegania karze w przypadku usunięcia pokrzywdzonego z zasięgu niebezpieczeństwa. W sytuacjach takich zatem byłoby zasadne wnikliwe badanie, czy to, co miało miejsce, charakteryzowało się społeczną szkodliwością, czy też mieściło się w ryzyku dnia również: Spacer z dzieckiem po chodniku – czy rzeczywiście grozi nam mandat?Odpowiedzialność karna opiekunaWykroczenie z art. 106 kw zagrożone jest alternatywnie karą ograniczenia wolności oraz grzywną w jej ustawowym wymiarze (od 20 do 5000 zł). Fakt uchylenia niebezpieczeństwa przez opiekuna powinien jednak znacząco wpływać na wymiar kary, chociażby poprzez decyzję o zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienia od jej zagrożeniem zdrowia, wskazanym w art. 106 kw, nie ma żadnych innych regulacji prawnych wskazujących na granice wieku pozostawienia dziecka samego w domu bez rodzicaW przypadku pozostawiania dziecka samego w domu z całą pewnością należy odnieść się do rozsądku rodzica. Tym samym bez opieki nie powinny zostawać niemowlęta i dzieci małe. Natomiast nie ma przeciwwskazań do zostawiania samych dzieci będących w wieku szkolnym, z uwzględnieniem etapu ich rozwoju, cech charakteru i samodzielności, a przede wszystkim – zaufania rodzica do swojej prawne dla rodzica pojawią się w sytuacji, gdy dziecko np. dokona jakiejś szkody osobie trzeciej. Wówczas to opiekunowie prawni ponoszą wszelkie konsekwencje zachowań dziecka. Zgodnie bowiem z art. 426 ustawy Kodeks cywilny, małoletni, który nie ukończył lat trzynastu, nie ponosi odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę. Innymi słowy: dziecku, które nie ukończyło 13 lat, nie można przypisać winy.
Kościół stawia warunki kandydatom na chrzestnych. Jak się okazuje nie wystarczy samo pójście do spowiedzi, czy zaświadczenie o przyjęciu sakramentów. Ksiądz, który przygotowuje potrzebne zaświadczenie mówiące o braku przeciwskazań do pełnienia roli rodzica chrzestnego, może zadać kilka pytań, także tych dość intymnych.
Nie ma gotowej odpowiedzi określającej minimalny wiek malca pozwalający na samodzielnie pozostawienie w domu. Tak naprawdę tylko rodzic wie na jakim etapie rozwoju jest jego dziecko. W jednych domach bez problemu będzie można zostawić samego siedmiolatka, w innych strach będzie pozostawić dziesięciolatka. Najważniejsze jest wcześniejsze przymierzenie się do samodzielnego pozostawiania. Lepiej nie robić tego znienacka, nawet jeśli zmusi nas do tego sytuacja. Rodzice muszą przygotować dziecko, porozmawiać z nim, uzyskać jego zgodę. Dziecko powinno wykazać chęć i gotowość oraz samodzielność. Jak to sprawdzić? W miarę możliwości pozwólmy szkrabowi na pójście do pobliskiego sklepu. Sprawdźmy czy dziecko jest w stanie przestrzegać ustaleń. Poza tym takie sytuacje są świetną okazją do rozwoju samodzielności. Niemniej dzieci poniżej dziesiątego roku życia raczej nie powinny pozostawiać same, tym bardziej na długi czas. Lepiej jest stosować zasadę ograniczonego zaufania, gdyż nawet dom, w którym na co dzień żyjemy, pełny jest niebezpieczeństw. Nigdy nie wiadomo na jaki pomysł wpadnie pociecha. W wyjątkowych sytuacjach o pomoc możemy poprosić zaprzyjaźnioną sąsiadkę, która pod naszą nieobecność zajmie się małym sąsiadem lub będzie zaglądać do niego w dojdzie do pozostawienia dziecka samego w domu konieczne jest ustalenie reguł oraz bezwzględnych zasad bezpieczeństwa. Uczulmy córkę lub syna, aby nikomu nie otwierało drzwi, nawet jeśli usłyszy dość znajomy głos oraz aby nie odbierało telefonu i domofonu. Najlepiej, żeby dziecko udawało, ze nie ma nikogo w domu. Zapewnijmy, ze rodzice mają klucze i bez problemu wejdą do mieszkania. Szczegółowego omówienia wymagają zakazy i nakazy, między innymi zakaz włączania kuchenki gazowej, otwierania okien i zapraszania kolegów. Pozwólmy córce lub synowi na zadawanie pytań i wyjaśnijmy wszelkie pewności przećwiczmy z dzieckiem różne możliwości i sposób zachowania się. Zadbajmy o ciekawy sposób spędzania czasu, aby pociecha miała czym się zająć pod naszą nieobecność. Wtedy szybciej upłynie czas samotnie spędzany. I co ważne, gdy opuszczamy mieszkanie, zostawiając w nim samego szkraba, nie zapomnijmy zamknąć drzwi na jakim wieku Wasze dziecko zaczęło samo zostawać samo w domu? Jakich rad mu udzieliliście? Podzielcie się doświadczeniami. Anna ChmielewskaAnna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów. Nasz specjalista pisze o sobie: Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem. Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach. Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć... Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą... Zobacz też Może Cię zainteresuje: POPULARNE POSTY
Do jakiego wieku dziecko nie może zostać samo w domu? Czy 11 letnie dziecko może zostac samo w domu? Czy 10 latek może odebrać dziecko ze szkoły? Ile dni można nie chodzić do szkoły? Czy dzieci poniżej 13 lat mogą wychodzić z domu 2021? Do której godziny 12 latek może być na dworze? Czy 12 latek może sam jechać autobusem?
Pamiętacie perypetie Kevina, którego rodzice zostawili samego w domu? Przed oczami rodziców ukazują się rozmaite obrazy i wyobrażenia. A kiedy jest właściwy moment, by własne dziecko mogło zostać samo w domu? Na jakim etapie rozwoju dzieci są do tego gotowe? Uwaga! Reklama do czytania Życie seksualne rodziców Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem Jak zrozumieć się w rodzinie Jak dostrzec potrzeby innych i być wysłuchanym Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Australia i USA Badania przeprowadzane w Australii wykazały, że co najmniej jedno na czworo dzieci w wieku 10 i 11 lat pozostawione jest bez nadzoru dorosłych dłużej niż godzinę, co najmniej raz w tygodniu. Badano 10 tysięcy rodzin, w których mamy (ojcowie także) pracowały i nie zawsze miały możliwość zapewnienia dzieciom opieki kogoś dorosłego. Władze w Stanach Zjednoczonych i Australii ostrzegają rodziców, że wychodzenie i pozostawianie dzieci samych w domu może grozić konsekwencjami, np. zarzutem zaniedbania. Jednak w rzeczywistości w obu krajach nie istnieją przepisy lub wytyczne prawne określające wiek dziecka, które można jeszcze zostawić bez nadzoru w domu. Właściwy moment Podstawowym wskaźnikiem mówiącym, czy dziecko jest gotowe, aby zostać w domu bez opieki, jest jego dojrzałość. Dzieci dojrzewają w różnym wieku i każde z nich jest przypadkiem odrębnym. Amerykańska organizacja Safe Kids sugeruje, że dzieci są „ogólnie” gotowe do takiej niezależności w wieku około 12 lub 13 lat. Ale oczywiście możemy wychować dojrzałego, odpowiedzialnego 10-latka lub 15-latka, któremu nie możemy jeszcze zaufać. Według organizacji National Society for the Prevention of Cruelty to Children (NSPCC), większość dzieci w wieku 13 lat nie jest na tyle dojrzała, aby sobie poradzić w nagłych wypadkach i żadne dziecko poniżej 16 roku życia nie powinno być pozostawiane samo na noc. Przygotowanie Najważniejsze są próby, “przymierzanie się” z dzieckiem do samodzielności w domu. Lepiej nie robić tego znienacka, nawet jeśli zmusi nas do tego sytuacja. Rodzice muszą przygotować dziecko, porozmawiać z nim, uzyskać jego zgodę. Dziecko powinno wykazać chęć i gotowość oraz samodzielność. Bezpieczeństwo przede wszystkim Zanim dojdzie do pozostawienia dziecka samego w domu konieczne jest ustalenie reguł oraz bezwzględnych zasad bezpieczeństwa. Pamiętajmy, że w Polsce dziecko pozostaje pod opieką rodziców do 18 roku życia. Jeśli podczas twojej nieobecności coś stanie się dziecku, odpowiadasz za to. Kilka rad: Ważne jest, by wyczulić dziecko na to, by nie odbierało telefonu, domofonu i nikomu nie otwierało drzwi, nawet jeśli usłyszy dość znajomy omówienia wymagają zakazy i nakazy, między innymi zakaz włączania kuchenki gazowej, otwierania okien i zapraszania dziecku na zadawanie pytań i wyjaśnijmy wszelkie pewności przećwiczmy z dzieckiem różne możliwości i sposób zachowania o to, by ważne numery telefonów były w zasięgu wzroku dzieci, np. na lodówce. Faktem jest, że czasy się zmieniają. Kilkanaście lat temu żadnym problemem nie był samodzielny powrót dziecka ze szkoły do domu, zakupy w sklepie czy popołudnia spędzane u koleżanki, potem wzajemne odprowadzanie się. Dziś jest inaczej. Wielu rodziców, zresztą mając ku temu powody, jest wyczulonych, ostrożnych jakby za bardzo. Wolą by dziecko „bezpiecznie” spędzało czas, zamiast pograć w piłkę na podwórku, czy iść do parku na sanki. Często zapominamy o najważniejszym, o rozmowie z dziećmi, także na temat bezpieczeństwa! Uwaga! Reklama do czytania Jak zrozumieć małe dziecko Podręcznik świadomego rodzicielstwa Konflikty w rodzinie Koniec z awanturami, czas na rozwiązania Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Kiedy dziecko może zostać samo w domu. W wielkim skrócie - reguluje to prawo. Dziecko do 7 r.ż. nie powinno zostawać bez opieki. Jednak nie każdy ośmiolatek jest wystarczająco dojrzały, żeby zrzucić na niego taką odpowiedzialność. Ba, zaryzykuję stwierdzenie, że mało który jest. Nie mówimy tu o tygodniu, ale o tzw. chwilce.
To pytanie z pewnością zadaje sobie wielu rodziców, kiedy pilnie musi wyjść z domu, by coś załatwić albo chce „wyskoczyć na szybko do sklepu”. Odpowiedź nie jest jednak ani jednoznaczna, ani prosta. Prawnicy odpowiedzą „to zależy”, bowiem faktycznie zależy to od kilku czynników, między innymi poziomu dojrzałości dziecka, indywidualnej oceny rodziców i konkretnej sytuacji. Przepisy a pozostawienie dziecka bez opieki W jakim wieku dziecko może zostać samo w domu? Na próżno szukać wyraźnego przepisu prawnego, który definitywnie rozstrzygałby tę kwestię. Kierunek jednak może nadać art. 106 Kodeksu wykroczeń, który stanowi, że: “Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany”. Oznacza to, iż pozostawienie bez opieki dziecka do 7 roku życia albo starszego, które jednak nie jest w stanie ustrzec się przed niebezpieczeństwem naraża nas na odpowiedzialność z tego tytułu. Pozostawienie dziecka bez opieki Do penalizacji wystarczy tu sama możliwość potencjalnego zagrożenia, a nie dopiero tragiczny skutek. Określenie „okoliczności niebezpieczne dla zdrowia człowieka” jest pojęciem nieostrym, dającym szerokie spectrum do polemiki, dlatego należy się zawsze odwoływać do zasad zdroworozsądkowych i każdy przypadek oceniać indywidualnie. Wydaje się, że przykładem, który wpasowałby się w ramy tego wykroczenia byłoby pozostawienie dziecka przy bardzo ruchliwej ulicy albo w zamkniętym samochodzie w upalny dzień. Kolejną wskazówkę możemy znaleźć również w kodeksie wykroczeń, bowiem na granicę 7 roku życia wskazuje też art. 82 § 6 o treści: “Kto zostawia małoletniego do lat 7 w okolicznościach, w których istnieje prawdopodobieństwo wzniecenia przez niego pożaru, podlega karze grzywny albo karze nagany”. Samodzielny powrót ze szkoły W tym miejscu warto zwrócić jeszcze uwagę na kwestię samodzielnego poruszania się dzieci po drodze, czyli poszukać odpowiedzi na kolejne pytanie – kiedy moje dziecko może samo wrócić ze szkoły do domu i czy jest to w jakiś sposób uregulowane w polskim prawie? Otóż art. 43 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż: „Dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi tylko pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat”. Pamiętajmy, że “drogą” określa się nie tylko jezdnię z poboczem, ale również “chodnik, drogę dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych”. Wykluczone z tego przepisu są strefy zamieszkania oraz drogi (alejki) przeznaczone wyłącznie dla pieszych. Przekładając powyższe na konkretny przykład, możemy powiedzieć, iż prawo zezwala na samodzielny powrót do domu ze szkoły ośmiolatkowi lub sześciolatkowi pod opieką dziesięcioletniego brata. Jeśli natomiast szkoła czy sklep znajduje się wewnątrz osiedla objętego „strefą zamieszkania”, to nie ma przeszkód ku temu, by młodsze dziecko zmierzało tam samo, o ile jest na to gotowe i nie sprzeciwiają się temu jego rodzice czy inny opiekun prawny. Kiedy można ukarać rodzica? Kary za niedopilnowanie dziecka Należy zauważyć, iż kodeks wykroczeń przewiduje karę grzywny albo karę nagany dla tego: „Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7, dopuszcza do przebywania małoletniego na drodze publicznej lub na torach pojazdu szynowego” (art. 89 KW). Ujmując to najprościej: można ukarać rodzica, który nie dopilnował dziecka poniżej 7 roku życia, jeśli to znajduje się na drodze publicznej czy przechodzi przez tory tramwajowe. Odpowiedzialność rodzicielska Na zakończenie warto podkreślić, że zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym: „dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską” (art. 92.), a ta z kolei „obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka z poszanowaniem jego godności i praw” (art. 95. § 1.). To zatem na rodzicach ciąży odpowiedzialność za zdrowie i bezpieczeństwo dzieci. Wychowują je, mając na uwadze ich dobro oraz znają najlepiej ich poziom dojrzałości i samodzielności. Pamiętajmy, że decyzja o pozostawieniu dziecka samego w domu to jedno, a ponoszenie za to ryzyka to drugie. 🙂 Anna Marcinek Wolontariuszka Fundacji Prawo dla Mam, prawnik, absolwentka Szkoły Prawa Francuskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz studiów podyplomowych na kierunku Prawo karne skarbowe i gospodarcze, a także Prawo medyczne i bioetyka. Interesuje się tematyką praw pacjenta, błędów medycznych i związaną z nimi odpowiedzialnością. Prywatnie żona, mama i miłośniczka swojej labradorki
Jeśli chcemy, aby nasze dziecko samodzielnie wracało ze szkoły do domu - dobrze będzie je na to zadanie odpowiednio przygotować. Nikt nie lubi być rzucany na głęboką wodę. Najważniejsza jest tu ocena rodzica, czy dane dziecko jest na tyle odpowiedzialne, by samotnie przejść dystans od szkoły do domu.
Wczoraj musiałam iść na dwa zebrania do przedszkola i chciałam na zebranie sołeckie. Czuję się na tyle rodzicem i mieszkańcem mojej małej społeczności, że chcę uczestniczyć w nim na maksa. Zostawiłam w domu Artiego. To nie pierwszy raz, choć pierwszy, od kiedy ma telefon i może w razie czego do mnie zadzwonić. Od kiedy pozostawiam go samego w domu? Kiedy dziecko może zostać samo w domu?PrzepisyPolskie prawo nie jest do końca usystematyzowane co do samodzielności dziecka. Jeśli chodzi o przemieszczanie się, to rzeczywiście wiadomo kiedy dziecko może samo wracać ze szkoły czy czy jeździć komunikacją zbiorową, jednak co z pozostawaniem w jednym miejscu? Wiadomo jedynie, że nie wolno pozostawiać samego dziecka poniżej 7 roku życia w sytuacji zagrażającej zdrowiu. Niestety dla dziecka w tym wieku czasem nawet poduszka może stanowić zagrożenie Kodeksu Wykroczeń:Art. 106. Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka,podlega karze grzywny albo karze Kodeksu Karnego:Art. 210. § 1. Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć osoby określonej w § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat zostawisz malucha samegoMało kto zostawia dziecko jak rodzina Kevina, przez przypadek, dlatego planując zostawić dziecko samo w domu warto zastanowić się czy naprawdę jest konieczne zostawienie dziecka samego w domu. Czy jest to kupno makaronu do rosołu, bo akurat się skończył? A może ktoś może zrobić zakupy za Ciebie lub zająć się dzieckiem na czas zakupów? Pozostawienie dziecka samego w domu to duży krok. Bodajże nawet pierwszy krok w dorosłość. Warto być na to gotowym: i jako rodzic, i jako dziecko. Można pobawić się wcześniej w odgrywanie ról. Niech dziecko wie jak może się zachować w niektórych sytuacjach będąc same, czego może dotykać (TV, komputer), a czego lepiej unikać (noże? kuchenka gazowa?), czy powinno otwierać listonoszowi albo wierzyć sąsiadowi, który puka do na samodzielnośćJeśli jednak sytuacja jest podbramkowa, to drugim pytaniem, jakie powinien sobie zadać rodzic, jest „czy dziecko da sobie radę samo?”. Tak naprawdę niektórzy 20-latkowie są słabo przygotowani na samodzielność, ale to wyjątki od reguły. Tak naprawdę matka czy ojciec wie, kiedy dziecko jest gotowe pozostać w domu samo, bez uszczerbku na zdrowiu, mieniu i osiwieniu rodzica. Jednak niektóre sygnały mogą na to wskazywać:samo proponuje, że zostanie samo w domuumie reagować na zmiany w otoczeniu np. pożarjest godne zaufania i prawdomównezna numer telefonu, adres, pod którym się znajdujeumie zrobić sobie przekąskęumie i wie w jakich sytuacjach powiadomić odpowiednie służby czy choćby sąsiadówpotrafi podążać za instrukcjami pozostawionymi przez Ciebie lub dyktowanymi przez telefonzna podstawy pierwszej pomocy (nie chodzi o resuscytację, ale raczej np. przyklejenie bandaża, przyłożenie ziemnego okładu na stłuczenie itp.)Rodzic zna swoje dziecko. Ja wiem, że Arti nie będzie miał ochoty ugotować sobie dwudaniowego obiadu na gazie, bo zadowoli się w razie czego parówką podgrzaną w mikrofalówce. Wiem, że nie wpuści nikogo do mieszkania, a w razie problemu pójdzie do sąsiadów po pomoc. Zna też mój telefon i nawet bez swojego sobie poradzi ze skontaktowaniem się ze Anna Prukzevskaya, CC BY
